To był już nasz czwarty wakacyjny wyjazd z cyklu "droga jest celem". Wszystkie dotyczchczasowe podróże gnały nas na Bałkany. Teraz także, po rocznej, pandemicznej przerwie, ruszyliśmy na południe - tym razem do Grecji. Zdaje mi się, że każda kolejna edycja naszego cyklu jest fajniejsza. Może to kwestia tego, że dzieci coraz większe, albo że my coraz starsi i mądrzejsi :) Ale niewykluczone, że kluczem jest to, że łatwiej przychodzi nam podróżować zgodnie z naszym mottem. 

A jak podróżuje się, gdy "droga jest celem"? Długo - co najmniej 3 tygodnie, bo bez tego trudno tak naprawdę odciąć myśli od codziennej domowo-pracowej bieganiny. Bez pośpiechu, bo pośpiech nie pozwala cieszyć się chwilą. Pod namiotem, bo namiot daje wolność. Bez (szczegółowego) planowania, dzięki czemu każdy etap podróży jest świeży i zaskakujący, nawet dla nas samych :) No i blisko przyrody, bo zielone dobrze robi na skołatane nerwy.

No OK, nie zawsze w 100%, udawało nam się to wszystko, ale było nieźle. A Grecja zaskoczyła nas chyba najbardziej pięknymi górami. Więc wkrótce więcej zdjęć....

... no właśnie, co znaczy? Formalnie znaczy Monitoring Ptaków Gór, choć mogłoby też oznaczać Maksymalne Przeczołganie Grzbietami, Mam Pustkę w Głowie, czy też Może Pstryknę Giewont :)

Bo mimo, że MPG to po prostu nowy program monitoringowy realizowany przez GIOŚ, to oprócz ptaków jest tam pot, krew, łzy, piękne widoki, głęboki oddech, pustka, wiatr i wszystko to co sprawia, że w dzisiejszym zabieganym świecie, można przypomnieć sobie, że gdzieś jest jeszcze jakieś PRAWDZIWE ŻYCIE. No i zdjęcia, są też zdjęcia.

W tym roku miałem przyjemność liczyć powierzchnię na Babiej Górze oraz dwie powierzchnie w Tatrach. Ta pierwsza nie obrodziła krajobrazowo, zasyłam więc troszkę tatrzańskich krajobrazów. Przyjemności!...

Mimo, że w Krakowie mieszkam od urodzenia i znam go dobrze, to wciąż mnie przyrodniczo zaskakuje. Niedawno w południowej częsci miasta znalazłem taką piękną łąkę. Mieszanka kosaćcowo-wełniankowo + porane światło i rosa sprawiły, że prezentowała się niezwykle klimatycznie. Warto szukać takich miejsc, nawet jak się mieszka w dużym mieście!

... no dobra, może tez ciutkę, żeby się pochwalić :), pragnę poinformować, że pięć moich zdjęć zostało nagrodzonych w corocznym konkursie na fotografa roku Okręgu Krakowskiego Związku Polskich Fotografów Przyrody. Miłe to oczywiście. Ale nie zapominajmy co w tym wszystkim jest najważniejsze. Najważniejsze są te krótkie migawkowe chwile doświadczanego piękna przyrody, które udało mi się na tych zdjęciach na zawsze zatrzymać - kumak w Albanii, zimowe Bieszczady, mgła na Ponidziu, stado makolągw, czy pliszka żółta z Puszczy Sandmierskiej. Piękne to wszystko!

Cierniówka. Ten mały ptaszek pokonał w ostatnich tygodniach 5 tysięcy kilometrów, od subsaharyjskich sawann, przez pustynie północnej Afryki i ciepłe kraje śródziemnomorskie. I to wszystko tylko po to, żeby w Umianowicach usiąść na krzaku tarniny i sprawić mi sporo frajdy :)

Dwa lata temu zauroczyłem się w ważkach, a zeszłe lato tylko upewniło mnie, że to prawdziwa miłość. Być może bez wzajmności, ale cóż... :)

Ważki są pieknę, ważki są ciekawe, ważki są fascynujące. Wybrałem 12 moich ulubionych zdjęć ważek z zeszłego roku, żeby spróbować Was przekonac, przynajmniej jeśli chodzi o ich zalety wizualne. Zapraszam do ogladania, a w nadchodzącym sezonie zachęcam do poświęcenia choćby chwili, na zerknięcie na ten ciekawe istoty.

Husarz władca Anax imperator

Łątka dzieweczka Coenagrion puella

Ważka płaskobrzucha Libelulla depressa

Żagiew ruda Aeshna isoceles

Iglica mała Nehalennia speciosa

Żagnica południowa Aeshna affinis

Pióronóg zwykły Platycnemis pennipes

Świtezianka błyszcząca Calopteryx splendens

Szablak zwyczajny Sympetrum vulgatum

Lecicha południowa Orthetrum brunneum

Pióronóg zwykły Platycnemis pennipes

Świtezianka błyszcząca Calopteryx splendens

Na niżu pierwsze żaby, śpiewające skowronki, a nastolatki w podkoszulkach. Ale góry to jest inna bajka :) W ostatnich dniach odwiedziłem Spisz i Bieszczady - tam wciąż zima trzyma i chyba jeszcze chwilę tak będzie. Zreszta... zobaczcie sami.

Wprawdzie już dawno po walentynkach, ale znalazłem w swoich zasobach fajne zdjęcia "sercowe". Pozwalam więc sobie je tu umieścić razem z nieco spóźnionymi, walentynkowymi życzeniami. 

Życzę Wam duuuużo miłości. I sobie też. Tylko miłość nas uratuje...

Przełom roku tradycyjnie spędzamy w Bieszczadach. I tradycyjnie zamieszczam styczniowy post, chwalący uroki zimowej scenerii tego zakątka kraju. W tym roku jednak nieco inaczej - nie mogę pochwalić się, że "chociaż tam" jest śnieg, bo tego nie brakuje akurat w całej Polsce. I dobrze. 

Tak czy inaczej - i śnieg, i chodzenie po górach, i popołudniowa herbata smakuje w Bieszczadach lepiej :)

Miłego oglądania...

Dużo pracy w pracy, wieczory długie, plucha za oknem. Czyli słowem - mało czasu na robienie zdjęć, więcej czasu na wspominanie i grzebanie w starociach. Dziś wspomnę wyjazd sprzed prawie dwóch dekad - do arktycznej części Rosji. W 2003 roku odwiedziliśmy trochę przypadkiem* Ural Polarny i Półwysep Gydański.

 Co pamiętamy z tego wyjazdu?

- wizytę u mera Workuty i proszenie go o bezpłatne udostępnienie nam helikopteru (a co, miało się fantazję!... :)

- komary, komary, komary, aha i meszki....

- spanie w baniaku

- wesołą ekipę przyrodników z Moskwy

- wódeczka ze słoninką

- kradzież na promie

- spotkanie z ekipą z Polski na poczcie w Workucie :)

- koledzy z bronią, proszący o tłumaczenie filmu porno

- zaskakującą wizytę Wojtka w bani

- no i ładnie generalnie było, a człowiek był młody :))

* przypadkiem dlatego, że nagle okazało się, że nie dostaniemy wiz do jednego z krajów środkowoazjatyckich (nie pamiętam nawet którego), szybciutko zmodyfikowaliśmy plany i skwierczące upałem stepy środkowej Azji zamieniliśmy na nieco chłodniejsze klimaty :)