Między Tatrami a Babią Górą leży torfowiska orawskie. Może dlatego że tak pomiędzy, to turyści zaglądają tu jeszcze stosunkowo rzadko. Ten największy w polskich Karpatach kompleks torfowisk wysokich, to wyjątkowo urokliwe miejsce. Właśnie przyszła tu wiosna...

Na murawach kserotermicznych kielecczyzny zakwitają już miłki wiosenne Adonis vernalis. Miłek rozkwita wcześnie, gdy reszta kwiatów jest jeszcze nieobecna, a sama murawa straszy szaro-burością, jest więc tym radośniejszym zwiastunem wiosny. Ale nie daj się zwieść, miłek jest trujący, a zatrucia mogą powodować nawet ... śmierć.

... a konkretnie w niewielkim bajorku, w jednym z krakowskich parków. Żaby trawne Rana temporaria grzmocą się na potęgę, ku uciesze spacerowiczów. Wiosna...

Chyba już przyszła... Jaka będzie? W ramach procesu zaklinania jej jak najszybszego nadejścia, zamieszczam zeszłoroczne zdjęcia kilku gatunków roślin kwiatowych wcześnie zakwitających wiosną.

Śnieżyca wiosenna Leucojum vernum w naszym kraju występuje głównie w górach, szczególnie licznie w Bieszczadach, gdzie zreszta powstało to zdjęcie.

Cebulica dwulistna Scilla bifolia to podobnie jak poprzedni gatunek, górski gatunek, w naszym kraju występujący głównie w Karpatach Wschodnich.

Śledziennica skrętolistna Chrysosplenium alternifolium to jedna z bardziej charakterystycznych, "wczesnych" roślin dolin potoków i innych wilgotnych miejsc. Nazwa ponoć związana z tym, że kiedyś leczono nią schorzenia śledziony

Lulecznica kraińska Scopolia carniolica to najrzadszy z prezentowanych gatunków, którego zasięg występowania w Polsce skoncentrowany jest we wschodniej częsci Karpat.

Knieć błotna Caltha palustris, znana zwyczajowo jako kaczeniec. Pospoliciuch, który każdemu sie opatrzył. Ale proszę spojrzeć, jaka to piękność...

Kilka moich zdjęć (poniżej) zdobyło nagrody i wyróżnienia w konkursie na fotografa roku Okręgu Krakowskiego Związku Polskich Fotografów Przyrody. Miłe to ... :) Zacne zdjęcia moich kolegów i koleżanej z tegoz konkursu można zobaczyć tu: http://www.zpfp-krakow.pl/konkursy/39-zdjecie-roku-2014.html

Łabędzie - stosunkowo łatwe do fotografowania i ... niezwykle fotogeniczne. Podczas krótkiej wycieczki nad zbiornik Bagry w Krakowie, urzekły mnie sceny walki, czy też nieśmiałych prób pierwszych zalotów, wśród młodych łabędzi niemych.

Murawy kserotermiczne to dla mnie takie wycinki lata, o których przyjemnie sobie wspomnieć zimową porą. Kojarzą mi się z rozgrzanym powietrzem, cykaniem świerszczy, kolorowym kobiercem kwiatów i grupkami modraszków nad nimi. Ale murawy dostarczają nie tylko estetycznych doznań, są też bardzo ciekawe przyrodniczo. Można by rzec, że te  ciepłolubne siedliska, to takie fragmenty śródziemnomorskiej przyrody, które zaplątały się do naszej strefy klimatycznej. Związanych jest z nimi wiele sucholubnych gatunków roślin i zwierząt. W nadchodzącym roku, chciałbym bliżej przyjrzeć się okiem mojego obiektywu tym bardzo interesującym miejscom, których na szczęście dość dużo jest w pobliżu Krakowa.

Obecność tych niewielkich powierzchniowo, plamowo rozmieszczonych siedlisk determinują lokalne warunki klimatyczne i topograficzne, a także specyficzna działalnośc człowieka, np. wypas. Jedna z muraw kserotermicznych w dolinie Nidy.

Oman wąskolistny Inula ensifolia to jeden z charakterystycznych gatunków muraw kserotermicznych.

 Szałwia łąkowa Salvia pratensis - oprócz muraw spotykana także w cieplejszych postaciach łąk świezych, oraz len włochaty Linum hirsutum - charakterystyczny gatunek dla muraw.

Modliszka Mantis religiosa jest ciepłolubnym gatunkiem, występującym niekiedy na murawach kserotermicznych. Gatunek ten jest rzadko spotykany w naszym kraju, choć w ostatnich latach liczba jego obserwacji wzrasta.

Strojniś nadobny Philaeus chrysops, podobnie jak suseł moręgowany Spemophillus citellus to ciepłolubne gatunki mocno związane z murawami kserotermicznymi. Pierwszy z nich jest rzadko spotykany, natomiast drugi wymarł w naszym kraju, choć obecnie prowadzona jest program reintrodukcji tego gatunku w Polsce.

Oprócz wyjątkowych walorów przyrodniczych, murawy kserotermiczne to także wyjątkowo urlokliwe miejsca. 

Jeśli ktoś zaczyna interesować się owadami, to myslę że w większości przypadków zaczyna od motyli, później idą chrząszcze, albo... właśnie ważki. Dlaczego? Bo są często pięknie ubarwione, latają (a więc rzucają się w oczy), a liczba gatunków występujących w Polsce jest stosunkowo niewielka, a więc do ogarnięcia (w przeciwieństwie do wielu innych grup owadów). Mnie też ważki zauroczyły jakiś czas temu, czemu wyraz daję poniżej...

Pióronóg zwykły Platycnemis pennipes to jedyny krajowy przedstawiciel rodziny Platycnemidae. Ten pospolity gatunek łatwo rozpoznać po spłaszczonych goleniach tylnych i środkowych nóg.

Żagnica sina Aeshna cyanea to jedna z najmniej wymagających siedliskowo ważek, którą często można spotkać nawet w środku kompleksów leśnych, z dala od zbiorników wodnych.

Niezidentyfikowany szablak Sympetrum sp. na sobiborskich mszarach. 

Szablak czarny Sympetrum danae to niepozornie ubarwiona ważka. Dla mnie jednak jeden z ciekawszych gatunków, przez swoje nietypowe jak ważkę przystało, czysto czarne ubarwienie (czarne są tylko dorosłe samce).

Świtezianka błyszcząca Calopteryx splendens, to dość pospolity gatunek związany z wodami płynącymi. Bez wątpienia jedna z najbardziej eleganckich ważek w naszym kraju.

O tym, że Beskid Niski jest niezwykły, klimatyczny, inny, tajemniczy, mówiło i pisało juz tak wiele osób, że rzeczą wręcz nieprzyzwoitą jest to powtarzać. Problem, w tym że on rzeczywiście taki jest. Jak więc napisać o Beskidzie Niskim, żeby nie wpaść w banał? A może lepiej w ogóle nie pisać, tylko po prostu pokazać...