Murawy kserotermiczne to dla mnie takie wycinki lata, o których przyjemnie sobie wspomnieć zimową porą. Kojarzą mi się z rozgrzanym powietrzem, cykaniem świerszczy, kolorowym kobiercem kwiatów i grupkami modraszków nad nimi. Ale murawy dostarczają nie tylko estetycznych doznań, są też bardzo ciekawe przyrodniczo. Można by rzec, że te  ciepłolubne siedliska, to takie fragmenty śródziemnomorskiej przyrody, które zaplątały się do naszej strefy klimatycznej. Związanych jest z nimi wiele sucholubnych gatunków roślin i zwierząt. W nadchodzącym roku, chciałbym bliżej przyjrzeć się okiem mojego obiektywu tym bardzo interesującym miejscom, których na szczęście dość dużo jest w pobliżu Krakowa.

Obecność tych niewielkich powierzchniowo, plamowo rozmieszczonych siedlisk determinują lokalne warunki klimatyczne i topograficzne, a także specyficzna działalnośc człowieka, np. wypas. Jedna z muraw kserotermicznych w dolinie Nidy.

Oman wąskolistny Inula ensifolia to jeden z charakterystycznych gatunków muraw kserotermicznych.

 Szałwia łąkowa Salvia pratensis - oprócz muraw spotykana także w cieplejszych postaciach łąk świezych, oraz len włochaty Linum hirsutum - charakterystyczny gatunek dla muraw.

Modliszka Mantis religiosa jest ciepłolubnym gatunkiem, występującym niekiedy na murawach kserotermicznych. Gatunek ten jest rzadko spotykany w naszym kraju, choć w ostatnich latach liczba jego obserwacji wzrasta.

Strojniś nadobny Philaeus chrysops, podobnie jak suseł moręgowany Spemophillus citellus to ciepłolubne gatunki mocno związane z murawami kserotermicznymi. Pierwszy z nich jest rzadko spotykany, natomiast drugi wymarł w naszym kraju, choć obecnie prowadzona jest program reintrodukcji tego gatunku w Polsce.

Oprócz wyjątkowych walorów przyrodniczych, murawy kserotermiczne to także wyjątkowo urlokliwe miejsca.