Jestem przyrodnikiem. Zawodowo i wolnym czasie. Wiele dni w roku spędzam obserwując przyrodę, głównie ptaki. Patrzę… ale czy na pewno widzę? Od pewnego czasu odczuwam, że te tysiące notowanych rekordów, setki zapisanych formularzy i map terenowych nie pozwalają mi na rzeczywiście głęboki kontakt z przyrodą. Rozmowy ze znajomymi ptasiarzami a także recenzja książki The Art of Mindful Birdwatching, na którą ostatnio wpadłem, uświadomiła mi że wiele osób odczuwa podobnie. Kiedy jako 13-latek zaczynałem rozpoznawać ptak, to chłonąłem – każdy detal upierzenia, zachowanie, głos, sposób lotu. No i gdzieś po drodze gubi się tą świeżość… Claire Thompson, autorka wspomnianej książki mówi, żeby bycie uważnym w przyrodzie, to obserwacja bardziej sercem, a mniej umysłem. Obiecuję sobie więc od teraz więcej czasu spędzać na beztroskim, uważnym i radosnym doświadczaniu przyrody.

Zadanie domowe! :) Obejrzyj zdjęcia poniżej - bez pośpiechu, uważnie, rejestrując detale, kształty kolory. Elegancja łabędzia, piękno kwiatów gółki, smukłość strangalii, zadziorne pędy płonnika, bladość mewy cienkodziobej, beztroski rudzik czy dystyngowany zimowit. Widzisz... czy tylko patrzysz? ;)

... to Puszcza Niepołomicka. To znaczy formalnie to las należy do Skarbu Państwa, a zarządza nim Nadleśnictwo :) Ale jeżdżę tam już od ponad 15 lat, wiele zakątków znam jak własną kieszeń, trudno chyba znaleźć osobę, która lepiej zna ptaki tego obszaru :) Więc czasami lubię sobie pomyśleć, że to mój las :)

Kilka pstryków z tej wiosny, żeby dla Was także stało się jasne, że to naprawdę wyjątkowe miejsce.

Dziś kilka zdjęć małopolskich rzek - małe, duże, bystre, wolne, mniej lub bardziej kręte - wszystkie piękne i bardzo ważne dla populacji nadrzecznych ptaków.

Dlatego wesprzyj zbiórkę Małopolskiego Towarzystwa Ornitologicznego, której fundusze pozwolą na zinwentaryzowanie części małopolskich rzek i przygotowaine dokumentacji do objęcie ich wybranych fragmentów ochroną obszarową.

Zbiórka trwa tylko do DZISIAJ. Więc wejdź już teraz i rzuć groszem :)

https://pomagam.pl/mto

Ciąg dalszy wspominek z lutowego wyjazdu do Izraela. Tym razem bardziej ludzko będzie - kilka kadrów najbardziej przeze mnie lubianych, gdzie moja rodzinka uwieczniona została w przeróżnych aranżacjach pustynno-skalistych. Ciąg dalszy nastąpi... :)

Właśnie tak skojarzył mi się krokus, a właściwie szafran spiski Crocus scepusiensis. Przez cały rok ukryty w cebulce schowanej pod ziemią. I nagle w marcu lub kwietniu wyskakuje nad ziemię i zamienia zbocza łąk w Gorcach lub Tatrach w fioletowe dywany. Znika równie szybko jak się pojawia. Więc jeśli chcesz pooglądać ten wyjątkowy (i rzadki! - to w końcu endemit zachodniokarpacki) kwiat, to śmigaj w góry. Tak wygląda to teraz w Gorcach...