...znaczy Albania. Gdy jest się gdzieś między Theth a Boge, to przychodzą na myśl słowa Stasiuka, że trzeba sobie nieco na siłę przypominać, że te bałkańskie kraje to też Europa. Nie Londyn, nie Paryż, nawet nie Myślenice... tylko jakieś małe miasteczka w Alpach Albańskich. A pomiędzy tymi miasteczkami przez długi czas nic, nic, nic, tylko wyboista droga nad przepaścią... To też Europa.
Te 3 sierpniowe, intensywne dni w północnej Albani, to tylko zachęta żeby tam wrócić.
Dwa lata temu po raz pierwszy wyruszyliśmy na objazdowe wakacje po Bułgarii, starając się wcielać w życie tytułowe motto. Ma być nieśpiesznie, spontanicznie, ciekawie i przyjemnie. Druga edycja wypadła nam również na Bałkanach. Trasa wycieczki, ba - nawet kraje jakie mieliśmy odwiedzić ustalane były na bieżąco podczas wyjazdu... :) Skończyło się na Czarnogorze, Bośni, liznęliśmy też północną Albanię. Sporo pstryków podczas tego wyjazdu powstało, więc z pewnością będę wracać do folderów z tymi zdjęciami. Pamiętajcie - droga jest celem!
Lutowy wyjazd do Izraela kurzy się na dysku, a kolejny wakacyjny wyjazd za pasem. Ostatnia więc szansa na to, żeby pokazać kilka pstryków z zimowego Bliskiego Wschodu, zanim się przeterminują. Byli już ludzie, było kilka krajobrazów, więc teraz ptaki... Izrael dla każdego ptasiarza to miejsce magiczne - dużo by więc pisać i duzo pokazywać. Ale ponieważ staram się minimalistycnie podchodzić do liczby pokazywanych zdjęć, poniżej tylko kilka z kilkudziesieciu gatunków, które udało mi się tam uwiecznić...
Kanie czarne Milvus migrans - zgrupowanie ok. pół tysiąca ptaków na Zachodnim Brzegu Jordanu.
Żołna wschodnia Merops orientalis - barwny klejnocik pustynnych oaz.
Wróble południowe Passer hispaniolensis
Kruki pustynne Corvus ruficollis - nieodłączny element pustynnego krajobrazu Izraela.
Czarnotki arabskie Onychognathus tristramii - z pewnością najmniej płochliwe ptaki napotkane podczas wyjazdu.
Kormoran mały Microcarbo pygmeus - minimalistycznie.
Żurawie Grus grus - fragment zgrupowania ok. 10 tys. ptaków zimujących w dolinie Hula.
Walczące rybczaki srokate Ceryle rudis - takie duże zimorodki :)
Nektarnik palestyński Cinnyris osea - odpowiednik kolibrów Starego Świata.
Skotniczka Scotocerca inquieta - ciekawy gatunek, mający swoją własną rodzinę lub podrodzinę (w zależnosci od ujęcia taksonomicznego).
Kruk kusy Corvus rhipidurus - ptak prawie bez ogona :)
Jestem przyrodnikiem. Zawodowo i wolnym czasie. Wiele dni w roku spędzam obserwując przyrodę, głównie ptaki. Patrzę… ale czy na pewno widzę? Od pewnego czasu odczuwam, że te tysiące notowanych rekordów, setki zapisanych formularzy i map terenowych nie pozwalają mi na rzeczywiście głęboki kontakt z przyrodą. Rozmowy ze znajomymi ptasiarzami a także recenzja książki The Art of Mindful Birdwatching, na którą ostatnio wpadłem, uświadomiła mi że wiele osób odczuwa podobnie. Kiedy jako 13-latek zaczynałem rozpoznawać ptak, to chłonąłem – każdy detal upierzenia, zachowanie, głos, sposób lotu. No i gdzieś po drodze gubi się tą świeżość… Claire Thompson, autorka wspomnianej książki mówi, żeby bycie uważnym w przyrodzie, to obserwacja bardziej sercem, a mniej umysłem. Obiecuję sobie więc od teraz więcej czasu spędzać na beztroskim, uważnym i radosnym doświadczaniu przyrody.
Zadanie domowe! :) Obejrzyj zdjęcia poniżej - bez pośpiechu, uważnie, rejestrując detale, kształty kolory. Elegancja łabędzia, piękno kwiatów gółki, smukłość strangalii, zadziorne pędy płonnika, bladość mewy cienkodziobej, beztroski rudzik czy dystyngowany zimowit. Widzisz... czy tylko patrzysz? ;)
... to Puszcza Niepołomicka. To znaczy formalnie to las należy do Skarbu Państwa, a zarządza nim Nadleśnictwo :) Ale jeżdżę tam już od ponad 15 lat, wiele zakątków znam jak własną kieszeń, trudno chyba znaleźć osobę, która lepiej zna ptaki tego obszaru :) Więc czasami lubię sobie pomyśleć, że to mój las :)
Kilka pstryków z tej wiosny, żeby dla Was także stało się jasne, że to naprawdę wyjątkowe miejsce.
