Jak myślę o jednym słowie dobrze opisującym krajobraz Maroka, to jest to słowo SUROWY. Taki właśnie jest - skąpa roślinność, nagie skały, olbrzymie przestrzenie. Jest w nim jednak też coś ciepłego - być może sprawiają to wyraziste, ale łagodne grzbiety gór, sympatyczni ludzie, którzy tam mieszkają, a może po prostu to, że jest tam ciepło :)

Warto tam wyskoczyć choćby na krótko - ośnieżone szczyty Atlasu Wysokiego, kamieniste pustkowia wysokogórskich płaskowyży, kosmiczne wydmy Sahary, czy jakby malowane pędzlem grzbiety Antyatlasu (ten ostatni szczegónie polecam miłośnikom krajobrazów!). Wyjątkowe miejsca na naszej planecie, warto je zobaczyć na własne oczy, warto poczuć na własnej skórze...

Tegoroczne, noworoczne Bieszczady, którymi cieszyliśmy się całą rodzinką, były jak zwykle wyjątkowo piękne. Życzę sobie, żeby kolejny rok był jak te kadry - minimalistyczny, ale głęboki :) Minimalistyczny, jeśli chodzi o liczbę "atakujących" nas bodźców, ale głęboki w sensie ich doświadczania. Mniej, znaczy więcej! :)

Trzy intensywne dni zeszłego tygodnia spędziłem w jesiennym anturażu (czy jakoś tak się to mówi :) Puszczy Kampinoskiej i w miłym towarzystwie koleżanek i kolegów ze Związku Polskich Fotografów Przyrody. Po raz pierwszy pełną parą mogłem fotografować w Kampinosie i miło mnie "rozczarował", oferując miejsca naprawdę niezwykłe jak na bezpośrednie sąsiedztwo Warszawy... 

 ...znaczy Albania. Gdy jest się gdzieś między Theth a Boge, to przychodzą na myśl słowa Stasiuka, że trzeba sobie nieco na siłę przypominać, że te bałkańskie kraje to też Europa. Nie Londyn, nie Paryż, nawet nie Myślenice... tylko jakieś małe miasteczka w Alpach Albańskich. A pomiędzy tymi miasteczkami przez długi czas nic, nic, nic, tylko wyboista droga nad przepaścią... To też Europa.

Te 3 sierpniowe, intensywne dni w północnej Albani, to tylko zachęta żeby tam wrócić.

... to Puszcza Niepołomicka. To znaczy formalnie to las należy do Skarbu Państwa, a zarządza nim Nadleśnictwo :) Ale jeżdżę tam już od ponad 15 lat, wiele zakątków znam jak własną kieszeń, trudno chyba znaleźć osobę, która lepiej zna ptaki tego obszaru :) Więc czasami lubię sobie pomyśleć, że to mój las :)

Kilka pstryków z tej wiosny, żeby dla Was także stało się jasne, że to naprawdę wyjątkowe miejsce.